Dyrektorzy

Krzesło biedermeier
Prezentowane krzesło pochodzi z kompletu zakupionego do zbiorów Muzeum-Zamek w Łańcucie (S.9958MŁ; S.9959MŁ; S.9960MŁ; S.9962MŁ; S.9962MŁ; S.9963MŁ). Zostało wykonane w XIX w. prawdopodobnie na obszarze zaboru austriackiego lub na terenie Austrii. Czytelność konstrukcji i kształtu, stabilizujące mebel wygięcie tylnej pary nóg, prostota użytego materiału, jakim jest rodzimy europejski jesion, wygodne, sprężynowe, tapicerowane siedzisko oraz oszczędność form zdobniczych ograniczonych do oparcia i przedniej pary nóg – wszystko to pozwalają zaklasyfikować krzesło do stylu biedermeier. Terminem tym nazwano pod koniec XIX w. nowy kierunek rozwijający się w wyposażeniu wnętrz na terenie Austrii, Niemiec i na obszarach wpływów kultury niemieckiej w okresie od Kongresu Wiedeńskiego 1815 r. do wydarzeń Wiosny Ludów 1848 r. Nowa moda, lansowana w kręgach bogacącego się mieszczaństwa, była odpowiedzią na klasycyzm i empire. Biedermeier cechował się praktycznością i prostotą. Na dużą skalę zaczęto stosować rodzime gatunki drewna, w tym owocowe. Eksponowano naturalne walory materiału. Meble przeznaczone do wnętrz mieszkalnych służyły wygodzie życia i wspólnie spędzonego czasu w kręgu rodziny i przyjaciół. Życie rodzinne koncentrowało się w salonie, w którym nie mogło zabraknąć sprzętów do siedzenia, kanap, foteli, a przede wszystkim krzeseł. Ze względu na wyrazistość oraz spójność konstrukcji i kształtu meble w stylu biedermeier stały się inspiracją dla modernizmu i meblarstwa XX w.  
Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967