Dyrektorzy

Prezentowany fotel należy do garnituru mebli znajdujących się na wyposażeniu neorokokowego Salonu Narożnego (Rogowego) w zachodnim skrzydle łańcuckiej rezydencji. Identycznie wyglądające fotele wyróżniają płynne linie siedzisk, oparć i nóg oraz kwiatowa dekoracja snycerska – typowe dla francuskiego rokoka, zwanego od imienia króla stylem Ludwika XV. Cztery spośród nich (S.1383MŁ; S.1384MŁ; S.1393MŁ; S.4070MŁ) zostały wykonane przez paryskiego stolarza Etienne Saint-Georges (+1737). Pozostałe pochodzące z XVIII w., włącznie z prezentowanym fotelem, nie posiadają autorskiego znaku (S.1386MŁ –  S.1390MŁ; S.1392MŁ). We Francji zwyczaj sporadycznego sygnowania mebli pojawił się w trzecim dziesięcioleciu XVIII w. w trosce o jakość wyrobów. Od 1751 r. usankcjonował go parlament. W praktyce artyści-meblarze nie zawsze sygnowali swoje wyroby i nie miało to żadnego znaczenia dla wartości artystycznej wykonywanych wyrobów. Czy paryski warsztat Etienne Saint-Georges wykonał cały komplet identycznych foteli stojących w Salonie Narożnym łańcuckiej rezydencji pozostaje nadal zagadką. Do Łańcuta tego typu wyposażenie kupowała w XVIII w. Izabela z Czartoryskich, żona marszałka wielkiego koronnego Stanisława Lubomirskiego. Pod koniec XIX w., w czasie przebudowy zamku podjętej przez Romana i Elżbietę Potockich, projektowanej przez Armanda Beauque i Alberta Pio, wiele dawnych mebli odnowiono. Elżbieta z Radziwiłłów Potocka w swoich wspomnieniach pisała: „Tapicerzy przyjeżdżali z Wiednia Tepser i z Paryża Bucour. Wyciągało się stare meble z pod strychu i z różnych służbowych pokoi – całe urządzenie w salonie Boucher i w salonie rogowym, konsola drewniana w galerii, stały porozrzucane i zamalowane brunatną farbą po garderobach i na nich lampy i buty czyścili.” Fotele z opisywanego kompletu przemalowano w  kolorystyce pastelowych barw Salonu Narożnego i zmieniono tapicerkę.
Opracowała Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967