Rodzaj obiektu: metale
Wytworzenie obiektu - osoba / autor: nieznany
Datowanie opisowe: XIX wiek
Wytworzenie obiektu - miejsce: nieznane
Technika: metalurgiczne > odlew
Tworzywo: przetworzony > metal > stop > stop miedzi > mosiądz
Wymiar - szerokość: 170 cm
Wymiar - wysokość: 61 cm
Słowa kluczowe: wnętrza; wyposażenie; odlew; wystrój; przybory kominkowe
Nabycie - sposób: decyzja administracyjna
Nota popularyzatorska:
Kominkom, które służyły do ogrzewania pomieszczeń, towarzyszyły przybory kominkowe pełniące dwie funkcje- użytkową i dekoracyjną. W ich skład wchodziły: wilki kominkowe, szczypce, łopatka – szufelka, pogrzebacz, haczyk, miotełka, mieszek do podtrzymywania ognia (zwykle drewniany oprawiony w skórę), stojak na przybory, ekranik kominkowy, blacha przed kominek. Wyroby te podlegały modzie i ich wygląd zmieniał się w zależności od dominującego w danym okresie stylu w sztuce. Większość posiadanych przez Muzeum – Zamek w Łańcucie akcesoriów kominkowych pochodzi z czasu od XVIII wieku do pocz. XX wieku, a wykonane są z mosiądzu, brązu złoconego, stali, powstały zaś głownie Anglii, Francji i Polsce. Parawanik pięcioskrzydłowy z mosiądzu (odlew cyzelowany) i drutu miedzianego składany, wyrób francuski lub angielski z około 1780 roku pochodzi z kolekcji Potockich. Każde ze skrzydeł w kształcie prostokąta zamkniętego u góry fantazyjnym łukiem, u dołu prostokątną z blachy ozdobionym półplastyczną sceną antykizująca z amorków grających na instrumentach muzycznych. Każdy z prostokątów wypełnione drobną siatką, o wzorze falisty linii z drutu miedzianego i mosiężnego. Każde skrzydło profilowane i ozdobione wzdłuż krawędzi ornamentem perełkowym, który obejmuje też dolne fragmenty z amorkami. Skrzydła łączone za pomocą prętów zakończonych sterczynką w formie żołędzia. Na skrajnych skrzydłach zamontowane uchwyty do przenoszenia parawanika w kształcie antabek, rewers parawanika gładki.
Przemysław Kucia
