Dyrektorzy

Kandelabr to stojący świecznik stosunkowy wysoki, wykonany z metalu, często malowany i pozłacany, znany od starożytności. W XVII wieku najczęściej spotykane były świeczniki dwuramienne (na dwie świece),w  XVIII trzy świecowe a w XIX wieku wieloramienne. Łańcucki kandelabr w styku empire jest pięcio świecowy, z brązu malowanego i częściowo złoconego. Świeca jako źródło światła była powszechnie stosowana do czasów wynalezienia żarówki czyli do XIX wieku a potem jej zastosowanie było podyktowane walorami estetycznymi. Świece były znane już w starożytności, knoty ich były wytwarzane z lnu oblanego woskiem pszczelim w domach mniej bogatych obywateli zamiast wosku używano tłuszcz zwierzęcy (świece łojowe). Współcześnie świece z wosku pszczelego są równie drogie dlatego większość z nich wykonana jest parafiny lub stearyny.Kandelabr składa się z podstawy – cokołu zakończonego kulą, na której stoi uskrzydlona Nike, trzymająca w jednej ręce nastawę składającą się z sześciu ramion świecznika. Metalowe profitki z dekoracją rybiej łuski, Środkowe ramię proste w formie kielicha, w odróżnienia od pozostałych pięciu wygiętych ramion, z których każde jest ozdobione nałożonymi stylizowanymi liśćmi i wolutą z rozetą. Na cokole dekoracja z pięciu medalionów z kobiecymi głowami, ujętymi w wieńce z liści i kwiatów. Medaliony są od siebie oddzielone prostymi elementami (kolumnami?), pomiędzy  którymi znajdują się girlandy z wijącej wstęgi. Kandelabr pochodzi z pierwszej połowy XIX wieku, najprawdopodobniej z Francji wykonany jest z brązu złoconego. To wtedy popularne stały się trzony jako postacie kobiet (kariatydy), trzymające nastawę w uniesionych do góry rękach.

Przemysław Kucia