Dyrektorzy

Klementyna z Potockich Tyszkiewiczowa (1856 -1921) była córką Alfreda II Potockiego i Marii z Sanguszków. W młodości mieszkała z rodzicami i rodzeństwem we Lwowie. Wzbudzała zachwyt swoją niezwykłą urodą, głośno było o jej romansach. Jak pisze pamiętnikarz Marian Rosco-Bogdanowicz, w środowisku lwowskiej arystokracji mówiono o jej romansie z arcyksięciem Rudolfem, następcą tronu, który dla jej poślubienia gotów był się go wyrzec. By do tego nie doszło, Alfredowie Potoccy pośpiesznie wydali córkę za hrabiego Jana Tyszkiewicza, trzeciego ordynata birżańskiego (M. Rosco-Bogdanowicz, Wspomnienia, Kraków 1959, t. I, s.70). Marmurowe popiersie Potockiej wykonane zostało przez Marcelego Guyskiego (1830 – 1893) w 1882 r. w Krakowie. Był on jednym z najwybitniejszych rzeźbiarzy polskich drugiej połowy XIX w., wziętym portrecistą w środowisku polskiej arystokracji. Portretował wiele osobistości z arystokratycznych rodzin: Branickich, Potockich, Krasińskich, Tarnowskich, Zamoyskich. Popiersie przedstawia młodą kobietę, na wprost. Ma ona owalną twarz o drobnych, regularnych rysach, wzrok skierowany ku górze. Włosy są rozdzielone na środku, splecione w warkocz upięty z tyłu głowy, ozdobiony grzebieniem w kształcie dziewięciopałkowej korony hrabiowskiej. Potocka przedstawiona jest w sukni z dekoltem w kształcie litery V, ozdobioną falbanką ujmującą piersi, z obnażonymi ramionami.

Barbara Trojnar