Dyrektorzy

Nazwy historyczne: „Gabardówka” (XVIII), "Pokoy Sypialny N°8" (1802)( Apartamenty Państwa Młodszych), ,
Nazwy inne: Sypialnia z morą, Pokój 59 II piętro
Czas powstania: 1629-42 r. - konstrukcja ścian, boazeria - 2 poł. XIX w., 1889 - 1912 r. - sufit ze sztukateriami
Architekci: nieznani
Artyści: nieznani

Sypialnia umiejscowiona jest na II piętrze w skrzydle północnym Zamku. Do sypialni można wejść z korytarza północnego przez mały korytarzyk oraz przez drzwi w ścianie zachodniej, które prowadzą do pokoju (Pokój 58 II p.) zwanego Pokojem Fałata. Opisywane pomieszczenie ma rzut w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu, z alkową po stronie południowej. Po obu stronach alkowy znajdują się dwa małe pomieszczenia, zamykane drzwiami, tj. garderoba i toaleta. Do sypialni przylega łazienka. W północnej ścianie sypialni znajdują się dwa kwadratowe okna  zamknięte łukiem odcinkowym, podwójne, dwuskrzydłowe. Drzwi do pomieszczeń przy alkowie i na korytarzyk są jednoskrzydłowe, a pozostałe dwuskrzydłowe. Ściany pomieszczenia są dołem ujęte w boazerię malowaną, z płycinowymi podziałami. Na ścianie południowej oraz między oknami płyciny zdobione drewnianymi, złoconymi listwami z motywem rocaille.  Ściany alkowy i część ścian pokoju obito  współczesną różową morą (mora oryginalna zachowała się w przylegającej do sypialni łazience). Pomiędzy oknami umieszczono na stałe lustro w złoconych ramach zdobionych ornamentem rokokowym (rocaille). Obudowany boazerią kominek na ścianie wschodniej jest wykonany ze sztucznego kamienia imitującego marmur i nawiązuje do kominków z XVIII i XIX w. Nad kominkiem lustro w złoconych ramach dekorowane motywem z liści akantu. Sufit płaski, wydzielony wklęsłą fasetą i dwoma profilowanymi gzymsami. Podłoga z drewna dębowego ułożona w jodełkę.
Pod koniec XVIII w. sypialnia wraz z przyległymi pomieszczeniami stanowiła apartament dla uratowanego podczas rewolucji i wywiezionego z Francji przez Księżnę Marszałkową emigranta francuskiego Ignacego Gabarda de Vaux. Od jego nazwiska pokój nazwano „Gabarówką”. Od 1807 r. sypialnia wchodziła w skład Apartamentu Państwa Młodszych, który składał się z 8 pokoi (dwóch dziecięcych), 5 garderób, 2 magazynów, jednego przedpokoju i jednego przedsionka. Na podstawie inwentarzy z XIX w. można wnioskować, że mieściła się tu sypialnia Hrabiego. W tym okresie na ścianach znajdował się karmazynowy adamaszek. Prawdopodobnie boazeria w obu pomieszczeniach pochodzi z XIX w., ale fragmenty jej mogą być też z XVIII w. Podczas ostatnich prac konserwatorskich (2015 r.) odkryto, że górne fragmenty boazerii zostały domontowane podczas przebudowy zamku za Romana i Elżbiety Potockich, kiedy to podwyższono pomieszczenia na II piętrze. Kominek znajdujący się w sypialni pochodzi z II połowy XX w. (1957 rok), wtedy to oryginalny kominek przeniesiono na parter do Pokoju pod Widokami, co się łączyło  z instalowaniem nowej sieci CO.

Podstawowa bibliografia:
•    Kossakowska – Szanajca Zofia, Majewska – Maszkowska Bożena, Zamek w Łańcucie, Warszawa 1964.
•    Omilanowska Małgorzata, Jakub Sito, Łańcut i okolice, [w]: Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 1994.
•    Piotrowski Józef, Zamek w Łańcucie, Lwów 1933.
•    Potocka Elżbieta, , Łańcut - wspomnienia od roku 1885 do roku 1915, [Pamiętnik, maszynopis w zbiorach Muzeum-Zamek w Łańcucie].
•    Kompleksowa Konserwacja wystroju wnętrz, Dokumentacja opisowa, 2014 – 2016, AC Konserwacja Zabytków.


Opracowanie: Przemysław Kucia