Informacje
Godziny otwarcia
poniedziałek
10.00-13.00
wtorek-niedziela
11.00-18.00
Kontakt
Telefon
(17) 749 38 62
Email
wycieczki@zamek-lancut.pl
Lokalizacja
ul. Zamkowa 1, 37-100 Łańcut
Materiały i artykuły
WIRTUALNE ZBIORY

Dyrektorzy

WIRTUALNE ZBIORY
;

PRZESZUKAJ ZBIORY
 
 
Nazwa obiektu: Przedpokoy N°7, (Apartamenty Państwa Młodszych), Pokój służącego
Tytuł: Pokój 57 II piętro, Pokój służącego
Rodzaj obiektu: wnętrza
Słowa kluczowe: służba; Łańcut; Zamek; wnętrza; II piętro
Czas powstania: : 1629-42 r. - konstrukcja ścian, boazeria - XVIII/XIX w. z późniejszymi uzupełnieniami, 1889 - 1912 r.; sufit ze sztukateriami, malowidło patronowe
Architekci: nieznani
Artyści: nieznani


Pomieszczenie w kształcie wydłużonego prostokąta znajduje się na drugim piętrze zamku w skrzydle północnym. Według informacji zawartych w  inwentarzu z 1862 r. pokój ten wchodził w skład Apartamentu W. Państwa Młodszych i pełnił prawdopodobnie rolę kancelarii lub garderoby Alfreda II Potockiego lub był pokojem służącego przy osobie hrabiego. Pomieszczenie posiada jedno dwuskrzydłowe okno w ścianie północnej. Malowana płycinowa boazeria pokrywa całą ścianę północną  łącznie z wnęką okienną. Pozostałe ściany pokoju są utrzymane w tonacji żółtej, z pasem  dekoracji geometrycznej w górnej części, malowanej w kwadraty, koła i romby w kolorach ciemnej czerwieni i zieleni na jasnokremowym tle. Podłoga ułożona z sosnowego parkietu. Wejście do pomieszczenia prowadzi z korytarzyka łączącego pokój z sąsiednimi pomieszczeniami tj. Salonem (Salonikiem) Rokokowym i Pokojem Fałata. Niezależnie od tego osobne drzwi prowadzą z Salonu Rokokowego. Na suficie pokoju umieszczono neorokokową rozetę ze sztukaterii. Prawdopodobnie podczas ostatniej przebudowy za czasów Romana i Elżbiety Potockich w latach 1889 – 1912 wystrój tego pomieszczenia został zmieniony i wówczas zostało odkryte w górnej części ścian malowidło. Z dużym prawdopodobieństwem w latach wcześniejszych pokój ten oraz sąsiedni (Pokój 58 Fałata) stanowiły jedno pomieszczenie. W ostatnich latach pokój wraz z innymi pomieszczeniami drugiego piętra został poddany gruntownej konserwacji.  Wnętrze zostało urządzone po drugiej wojnie światowej przez pracowników Muzeum.
Podstawowa bibliografia:
•    Kossakowska – Szanajca Zofia, Majewska – Maszkowska Bożena, Zamek w Łańcucie, Warszawa 1964.
•    Omilanowska Małgorzata, Jakub Sito, Łańcut i okolice, [w]: Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 1994.
•    Piotrowski Józef, Zamek w Łańcucie, Lwów 1933.
•    Potocka Elżbieta, , Łańcut - wspomnienia od roku 1885 do roku 1915, [Pamiętnik, maszynopis w zbiorach Muzeum-Zamek w Łańcucie].
•    Kompleksowa Konserwacja wystroju wnętrz, Dokumentacja opisowa, 2014 – 2016, AC Konserwacja Zabytków.


Opracowanie: Przemysław Kucia


Nota popularyzatorska:

Nazwy historyczne: Przedpokoy N°7 (1802) (Apartamenty Państwa Młodszych)
Nazwy inne: Pokój służącego, Pokój 57 II piętro
Czas powstania: : 1629-42 r. - konstrukcja ścian, boazeria - XVIII/XIX w. z późniejszymi uzupełnieniami, 1889 - 1912 r.; sufit ze sztukateriami, malowidło patronowe
Architekci: nieznani
Artyści: nieznani


Pomieszczenie w kształcie wydłużonego prostokąta znajduje się na drugim piętrze zamku w skrzydle północnym. Według informacji zawartych w  inwentarzu z 1862 r. pokój ten wchodził w skład Apartamentu W. Państwa Młodszych i pełnił prawdopodobnie rolę kancelarii lub garderoby Alfreda II Potockiego lub był pokojem służącego przy osobie hrabiego. Pomieszczenie posiada jedno dwuskrzydłowe okno w ścianie północnej. Malowana płycinowa boazeria pokrywa całą ścianę północną  łącznie z wnęką okienną. Pozostałe ściany pokoju są utrzymane w tonacji żółtej, z pasem  dekoracji geometrycznej w górnej części, malowanej w kwadraty, koła i romby w kolorach ciemnej czerwieni i zieleni na jasnokremowym tle. Podłoga ułożona z sosnowego parkietu. Wejście do pomieszczenia prowadzi z korytarzyka łączącego pokój z sąsiednimi pomieszczeniami tj. Salonem (Salonikiem) Rokokowym i Pokojem Fałata. Niezależnie od tego osobne drzwi prowadzą z Salonu Rokokowego. Na suficie pokoju umieszczono neorokokową rozetę ze sztukaterii. Prawdopodobnie podczas ostatniej przebudowy za czasów Romana i Elżbiety Potockich w latach 1889 – 1912 wystrój tego pomieszczenia został zmieniony i wówczas zostało odkryte w górnej części ścian malowidło. Z dużym prawdopodobieństwem w latach wcześniejszych pokój ten oraz sąsiedni (Pokój 58 Fałata) stanowiły jedno pomieszczenie. W ostatnich latach pokój wraz z innymi pomieszczeniami drugiego piętra został poddany gruntownej konserwacji.  Wnętrze zostało urządzone po drugiej wojnie światowej przez pracowników Muzeum.
Podstawowa bibliografia:
•    Kossakowska – Szanajca Zofia, Majewska – Maszkowska Bożena, Zamek w Łańcucie, Warszawa 1964.
•    Omilanowska Małgorzata, Jakub Sito, Łańcut i okolice, [w]: Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 1994.
•    Piotrowski Józef, Zamek w Łańcucie, Lwów 1933.
•    Potocka Elżbieta, , Łańcut - wspomnienia od roku 1885 do roku 1915, [Pamiętnik, maszynopis w zbiorach Muzeum-Zamek w Łańcucie].
•    Kompleksowa Konserwacja wystroju wnętrz, Dokumentacja opisowa, 2014 – 2016, AC Konserwacja Zabytków.


Opracowanie: Przemysław Kucia


wwwmuzeach
Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług oraz w celach analitycznych i marketingowych. Możesz określić warunki przechowywania i dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce lub zaakceptować wszystkie pliki cookies. Aby uzyskać więcej informacji, zapoznaj się z naszą "Polityką prywatności"
Akceptuję