Tytuł: Hala Zaprzęgowa
Rodzaj obiektu: wnętrza
Słowa kluczowe: Potocki; stajnia; powóz; koń; wozownia
Czas powstania: 1902-1904
Architekci: Amand Bauqué
Podczas wielkich prac remontowych i modernizacyjnych za III ordynata Romana Potockiego po wyburzeniu wzniesionych w 30. latach XIX wieku stajni i dwóch wozowni wzniesiono neobarokowy budynek Stajni i położony za nim modernistyczny z elementami klasycystycznymi budynek Wozowni – oba zaprojektowane przez francuskiego architekta Amanda Bauqué. Pomiędzy nimi zaaranżowano paradne podwórze stajenne, zaś przed Stajnią otwarty maneż. Prace przy tworzeniu nowego kompleksu hippicznego trwały od 1891 do 1904 roku. W 1902 roku wzniesiono Wozownię, jej urządzenie trwało do 1904 roku.
Monumentalny budynek Wozowni, z głównym wysokim korpusem na planie prostokąta przykrytym dwuspadowym, przeszklonym dachem mieści Halę Zaprzęgową. Po jej bokach w niskich pawilonach umieszczone są dwie wozownie zaś na osi Szorownia Paradna. Hala Zaprzęgowa przykryta dachem z czterema w każdej połaci dużymi oknami, przeznaczona została do sprzęgania ekwipaży, czemu służyło wyłożenie hali w 2/3 dębową kostką. Tutaj także pojazdy myto czemu służyło wyłożenie w głębi hali jej 1/3 powierzchni kostką kamienną. W tej części umieszczono także dwa baseny z kranami i dodatkowo dwa krany wolnostojące.
Ściany hali otrzymały geometryczne podziały z dekoracyjnymi płycinami z narzuconego, groszkowanego tynku. Ściana północna trójosiowa ma na głównej osi dwuskrzydłową, drewnianą bramę wjazdową, nad którą umieszczone jest duże owalne okno. Po bokach bramy znajdują się – od wschodu jednoskrzydłowe drzwi - a od zachodu ich atrapa. Ściana południowa także trójosiowa ma w partii parteru na osi dwuskrzydłowe drzwi prowadzące do Szorowni, po bokach których, bramy trójskrzydłowe, drewniane w górnej partii przeszklone, w dekoracyjnych ościeżach z klinkierowej cegły prowadzące do pomieszczeń pomocniczych. Boczne, dłuższe ściany maja geometryczne podziały podkreślone klinkierową cegłą z dominującymi klinkierowymi lizenami, ścianami pomiędzy bramami, nadprożami bram oraz arkadami nad drzwiami. W ścianach tych znajdują się bowiem prowadzące do dwóch wozowni w bocznych pawilonach po cztery, analogiczne jak w ścianie południowej drewniane trójskrzydłowe bramy a pośrodku niższe dwuskrzydłowe drzwi. Na klinkierowych lizenach umocowano mosiężne kolucha do przytraczania koni. Obie ściany na końcach zamykają niskie wnęki.
Cholewianka-Kruszyńska Aldona, Stajnie i wozownie w Łańcucie w czasach Potockich i w Muzeum-Zamku, [w:] Muzea -rezydencje. Materiały z sesji naukowej w Muzeum-Zamoyskich w Kozłówce w 2004 r, s. s.226, 240, 243, 245.
Omilanowska Małgorzata, Sito Jakub, Katalog zabytków sztuki w Polsce, seria nowa T.III, zeszyt 5, Warszawa 1994, s. 65.
Aldona Cholewianka- Kruszyńska
Nota popularyzatorska:
Nazwy historyczne: Hala
Nazwy inne: Czas powstania: 1902-1904
Architekci: Amand Bauqué
Podczas wielkich prac remontowych i modernizacyjnych za III ordynata Romana Potockiego po wyburzeniu wzniesionych w 30. latach XIX wieku stajni i dwóch wozowni wzniesiono neobarokowy budynek Stajni i położony za nim modernistyczny z elementami klasycystycznymi budynek Wozowni – oba zaprojektowane przez francuskiego architekta Amanda Bauqué. Pomiędzy nimi zaaranżowano paradne podwórze stajenne, zaś przed Stajnią otwarty maneż. Prace przy tworzeniu nowego kompleksu hippicznego trwały od 1891 do 1904 roku. W 1902 roku wzniesiono Wozownię, jej urządzenie trwało do 1904 roku.
Monumentalny budynek Wozowni, z głównym wysokim korpusem na planie prostokąta przykrytym dwuspadowym, przeszklonym dachem mieści Halę Zaprzęgową. Po jej bokach w niskich pawilonach umieszczone są dwie wozownie zaś na osi Szorownia Paradna. Hala Zaprzęgowa przykryta dachem z czterema w każdej połaci dużymi oknami, przeznaczona została do sprzęgania ekwipaży, czemu służyło wyłożenie hali w 2/3 dębową kostką. Tutaj także pojazdy myto czemu służyło wyłożenie w głębi hali jej 1/3 powierzchni kostką kamienną. W tej części umieszczono także dwa baseny z kranami i dodatkowo dwa krany wolnostojące.
Ściany hali otrzymały geometryczne podziały z dekoracyjnymi płycinami z narzuconego, groszkowanego tynku. Ściana północna trójosiowa ma na głównej osi dwuskrzydłową, drewnianą bramę wjazdową, nad którą umieszczone jest duże owalne okno. Po bokach bramy znajdują się – od wschodu jednoskrzydłowe drzwi - a od zachodu ich atrapa. Ściana południowa także trójosiowa ma w partii parteru na osi dwuskrzydłowe drzwi prowadzące do Szorowni, po bokach których, bramy trójskrzydłowe, drewniane w górnej partii przeszklone, w dekoracyjnych ościeżach z klinkierowej cegły prowadzące do pomieszczeń pomocniczych. Boczne, dłuższe ściany maja geometryczne podziały podkreślone klinkierową cegłą z dominującymi klinkierowymi lizenami, ścianami pomiędzy bramami, nadprożami bram oraz arkadami nad drzwiami. W ścianach tych znajdują się bowiem prowadzące do dwóch wozowni w bocznych pawilonach po cztery, analogiczne jak w ścianie południowej drewniane trójskrzydłowe bramy a pośrodku niższe dwuskrzydłowe drzwi. Na klinkierowych lizenach umocowano mosiężne kolucha do przytraczania koni. Obie ściany na końcach zamykają niskie wnęki.
Cholewianka-Kruszyńska Aldona, Stajnie i wozownie w Łańcucie w czasach Potockich i w Muzeum-Zamku, [w:] Muzea -rezydencje. Materiały z sesji naukowej w Muzeum-Zamoyskich w Kozłówce w 2004 r, s. s.226, 240, 243, 245.
Omilanowska Małgorzata, Sito Jakub, Katalog zabytków sztuki w Polsce, seria nowa T.III, zeszyt 5, Warszawa 1994, s. 65.
Aldona Cholewianka- Kruszyńska
