Tytuł: Apartament Turecki. Sypialnia
Rodzaj obiektu: wnętrza
Słowa kluczowe: parter; apartament; Potocki; Zamek; wnętrza
Czas powstania: 1629-1641; ok 1775
Architekci: zapewne Maciej Trapola (1629-1641), Szymon Bogumił Zug (ok.1775)
Parterowy, położony w skrzydle północnym apartament zwany Apartamentem Tureckim należy do pierwotnych siedemnastowiecznych sklepionych wnętrz zamku łańcuckiego wzniesionego przez ks. Stanisława Lubomirskiego (1583-1649), pierwszego z tego rodu wściela Łańcuta. Ok. roku 1775 za księcia Stanisława Lubomirskiego MWK i jego żony księżnej Izabelli z Czartoryskich (1736-1815) urządzono tutaj złożony z salonu pośrodku z szeroką arkadą oraz sypialni i łazienki (pierwotnie garderoby), i tak jak salon z arkadą „ w marmur malowaną”. Apartament „tureckim” nazwany został w 2 poł. XIX wieku za czasów drugiego ordynata łańcuckiego zapewne z powodu przydanej wówczas egzotycznej olejnej dekoracji ściennej w pokoju sypialnym i usuniętej w 1959 roku.
Trzecie wnętrze tego apartamentu to położona w narożu skrzydeł północnych i wschodnich kwadratowa sypialnia ze sklepieniem kolebkowo-krzyżowym. Ma ona płytką alkowę w ścianie południowej, dwa okna w ścianie północnej i jedno we wschodniej, ukryte jednoskrzydłowe drzwi w ściętym narożu do wieży północno-wschodniej oraz drzwi jednoskrzydłowe w ścianie południowej do łazienki. Pośrodku ściany zachodniej znajduje się przejście i dwuskrzydłowe drzwi do salonu, obok których, od południa stoi walcowaty kaflowy piec - klasycystyczny z białych kafli - na dole gładkich tworzących cokół z girlandą, pośrodku imitujących kanelury, w zwieńczeniu z gładkich z gzymsem, nakrytym odwróconą podstawą.
Ściany i sklepienia sypialni pokryte są (odkrytymi w latach 1959-60 podczas konserwacji przeprowadzonej przez Bronisława Dąbka i Józefa Edwarda Dutkiewicza) iluzjonistycznymi malowidłami z lat osiemdziesiątych wieku XVIII, imitującymi marmoryzowanie i podziały architektoniczne.
Te osiemnastowieczne malowidła z czasów księżnej Lubomirskiej otrzymały w sypialni w 2. połowie XIX wieku zamalowania: linia sklepienia i wnęki okienne ozdobione zostały szerokim pasem z malowanymi olejno jaskrawymi motywami roślinno-kwiatowymi i półksiężycami, zaś alkowę wybito tkaniną à la turque. Sypialnię w tym samym wnętrzu po raz kolejny urządzona tutaj na nowo podczas wielkich prac remontowych i modernizacyjnych przeprowadzonych na przełomie XIX i XX wieku przez III ordynata Romana Potockiego (1851-1915) wraz z żoną Elżbietą z Radziwiłłów.
Bibliografia:
Inwentarz Zamku Łańcuckiego, Wyciąg, AGAD APŁ 786.
Kossakowska- Szanajca Zofia, Majewska-Maszkowska Bożenna, Zamek w Łańcucie, Warszawa 1964, s. 152-154.
Majewska-Maszkowska Bożenna, Mecenat artystyczny Izabelli z Czartoryskich Lubomirskiej 1736-1816, Wrocław-Warszawa-Kraków, 1976, s.147-148.
Omilanowska Małgorzata, Sito Jakub, Katalog zabytków sztuki w Polsce, seria nowa T.III, zeszyt 5,Warszawa 1994, s. 27-28.
Aldona Cholewianka- Kruszyńska
Nota popularyzatorska:
Nazwy historyczne: „Pokoy Sypialny”, Pokój Sypialny
Nazwy inne:
Czas powstania: 1629-1641; ok 1775
Architekci: zapewne Maciej Trapola (1629-1641), Szymon Bogumił Zug (ok.1775)
Parterowy, położony w skrzydle północnym apartament zwany Apartamentem Tureckim należy do pierwotnych siedemnastowiecznych sklepionych wnętrz zamku łańcuckiego wzniesionego przez ks. Stanisława Lubomirskiego (1583-1649), pierwszego z tego rodu wściela Łańcuta. Ok. roku 1775 za księcia Stanisława Lubomirskiego MWK i jego żony księżnej Izabelli z Czartoryskich (1736-1815) urządzono tutaj złożony z salonu pośrodku z szeroką arkadą oraz sypialni i łazienki (pierwotnie garderoby), i tak jak salon z arkadą „ w marmur malowaną”. Apartament „tureckim” nazwany został w 2 poł. XIX wieku za czasów drugiego ordynata łańcuckiego zapewne z powodu przydanej wówczas egzotycznej olejnej dekoracji ściennej w pokoju sypialnym i usuniętej w 1959 roku.
Trzecie wnętrze tego apartamentu to położona w narożu skrzydeł północnych i wschodnich kwadratowa sypialnia ze sklepieniem kolebkowo-krzyżowym. Ma ona płytką alkowę w ścianie południowej, dwa okna w ścianie północnej i jedno we wschodniej, ukryte jednoskrzydłowe drzwi w ściętym narożu do wieży północno-wschodniej oraz drzwi jednoskrzydłowe w ścianie południowej do łazienki. Pośrodku ściany zachodniej znajduje się przejście i dwuskrzydłowe drzwi do salonu, obok których, od południa stoi walcowaty kaflowy piec - klasycystyczny z białych kafli - na dole gładkich tworzących cokół z girlandą, pośrodku imitujących kanelury, w zwieńczeniu z gładkich z gzymsem, nakrytym odwróconą podstawą.
Ściany i sklepienia sypialni pokryte są (odkrytymi w latach 1959-60 podczas konserwacji przeprowadzonej przez Bronisława Dąbka i Józefa Edwarda Dutkiewicza) iluzjonistycznymi malowidłami z lat osiemdziesiątych wieku XVIII, imitującymi marmoryzowanie i podziały architektoniczne.
Te osiemnastowieczne malowidła z czasów księżnej Lubomirskiej otrzymały w sypialni w 2. połowie XIX wieku zamalowania: linia sklepienia i wnęki okienne ozdobione zostały szerokim pasem z malowanymi olejno jaskrawymi motywami roślinno-kwiatowymi i półksiężycami, zaś alkowę wybito tkaniną à la turque. Sypialnię w tym samym wnętrzu po raz kolejny urządzona tutaj na nowo podczas wielkich prac remontowych i modernizacyjnych przeprowadzonych na przełomie XIX i XX wieku przez III ordynata Romana Potockiego (1851-1915) wraz z żoną Elżbietą z Radziwiłłów.
Bibliografia:
Inwentarz Zamku Łańcuckiego, Wyciąg, AGAD APŁ 786.
Kossakowska- Szanajca Zofia, Majewska-Maszkowska Bożenna, Zamek w Łańcucie, Warszawa 1964, s. 152-154.
Majewska-Maszkowska Bożenna, Mecenat artystyczny Izabelli z Czartoryskich Lubomirskiej 1736-1816, Wrocław-Warszawa-Kraków, 1976, s.147-148.
Omilanowska Małgorzata, Sito Jakub, Katalog zabytków sztuki w Polsce, seria nowa T.III, zeszyt 5,Warszawa 1994, s. 27-28.
Aldona Cholewianka- Kruszyńska
