Tytuł: Pokój pod Orłami
Rodzaj obiektu: wnętrza
Słowa kluczowe: Zamek; Potocki; Lubomirscy; parter; wnętrza
Czas powstania: lata siedemdziesiąte XVIII w., przebudowany w końcu XIX w.
Architekci: nieznani
Artyści: nieznani
Pokój ten mieści się na parterze zamku w Łańcucie, w skrzydle północnym. Urządzony został w latach siedemdziesiątych XVIII w. Obecny jego wygląd jest efektem przebudowy pomieszczeń północnego skrzydła zamku w końcu XIX w. Wówczas to zniwelowano częściowo sklepienie zastępując go sufitem z głęboką fasetą.
Fasetę i sufit pokrywa polichromia en grisaille. Na środku sufitu malowana czerwono-biała rozeta wypełniona ornamentem: pośrodku o motywie spirali, a wokół z powtarzających się na przemian gałązek roślinnych. Rozeta w obramieniu z wici roślinnej i dwóch orłów w układzie symetrycznym. Fasetę zdobi malowidło z powtarzającym się motywem wici i puttów podtrzymujących tarczę z monogramem wiązanym Stanisława Lubomirskiego. Jest to malowidło z końca XIX w. powtarzające pierwotną dekorację sufitu z lat siedemdziesiątych XVIII w., odkryte w 1959 r. Ściany pokoju u dołu z drewnianą boazerią malowaną, pokrywa je beżowa tkanina z wzorem o motywie wieńca z gałązek roślinnych.
Według inwentarza zamku z 1802 r. pokój ten pełnił funkcję sypialni. W czasach ostatniego ordynata Alfreda Potockiego mieszkali w nim jego goście.
Bibliografia:
Z. Kossakowska-Szanajca, B. Majewska-Maszkowska, Zamek w Łańcucie, Warszawa 1964
Katalog zabytków sztuki w Polsce, seria nowa, t. 3: Województwo rzeszowskie, pod red. M. Omilanowskiej, J. Sito, z. 5: Łańcut i okolice, oprac. M. Omilanowska, J. Sito, Warszawa 1994
Opracowała
Barbara Trojnar
Nota popularyzatorska:
Nazwy historyczne: „Pokoy 6 Sypialny” (inwentarz zamku z 1802 r.), „Biały pokój” (inwentarz zamku z 1862 r.), „Sypialny pokój gościnny Nr 5” (Spis inwentarzowy ruchomości zamku łańcuckiego, 1929 r.)
Nazwy inne: brak
Czas powstania: lata siedemdziesiąte XVIII w., przebudowany w końcu XIX w.
Architekci: nieznani
Artyści: nieznani
Pokój ten mieści się na parterze zamku w Łańcucie, w skrzydle północnym. Urządzony został w latach siedemdziesiątych XVIII w. Obecny jego wygląd jest efektem przebudowy pomieszczeń północnego skrzydła zamku w końcu XIX w. Wówczas to zniwelowano częściowo sklepienie zastępując go sufitem z głęboką fasetą.
Fasetę i sufit pokrywa polichromia en grisaille. Na środku sufitu malowana czerwono-biała rozeta wypełniona ornamentem: pośrodku o motywie spirali, a wokół z powtarzających się na przemian gałązek roślinnych. Rozeta w obramieniu z wici roślinnej i dwóch orłów w układzie symetrycznym. Fasetę zdobi malowidło z powtarzającym się motywem wici i puttów podtrzymujących tarczę z monogramem wiązanym Stanisława Lubomirskiego. Jest to malowidło z końca XIX w. powtarzające pierwotną dekorację sufitu z lat siedemdziesiątych XVIII w., odkryte w 1959 r. Ściany pokoju u dołu z drewnianą boazerią malowaną, pokrywa je beżowa tkanina z wzorem o motywie wieńca z gałązek roślinnych.
Według inwentarza zamku z 1802 r. pokój ten pełnił funkcję sypialni. W czasach ostatniego ordynata Alfreda Potockiego mieszkali w nim jego goście.
Bibliografia:
Z. Kossakowska-Szanajca, B. Majewska-Maszkowska, Zamek w Łańcucie, Warszawa 1964
Katalog zabytków sztuki w Polsce, seria nowa, t. 3: Województwo rzeszowskie, pod red. M. Omilanowskiej, J. Sito, z. 5: Łańcut i okolice, oprac. M. Omilanowska, J. Sito, Warszawa 1994
Opracowała
Barbara Trojnar
