Tytuł: Gabinet Ordynata
Rodzaj obiektu: wnętrza
Słowa kluczowe: Zamek; wnętrza; Alfred Antoni Potocki; Potocki; gabinet
Czas powstania: 1629-1641
Architekci: zapewne Maciej Trapola (1629-1641); Tadeusz Dachowski (1927-1929)
Artyści: Vincezo Brenna l. 80. XVIII w.
Parterowa, położona w północno-zachodnim narożu sala należy do pierwotnych siedemnastowiecznych sklepionych wnętrz zamku łańcuckiego wzniesionego przez ks. Stanisława Lubomirskiego (1583-1649), pierwszego z tego rodu wściela Łańcuta. Wnętrze to dostępne z korytarza północnego ma plan prostokąta ze sklepieniem kolebkowym z lunetami, dwa okna od zachodu oraz z jedno porte-fenêtre (z wyjściem na taras) od północy, oraz ukryte drzwi w ściętym narożniku północno-zachodnim a także, dodaną w pocz. XIX w. cokołową boazerią. W ścianie wschodniej ustawiono, podczas prac prowadzonych w latach 1927-1929, kominek. Wówczas to powstał ostateczny wystrój wnętrza zaprojektowany przez Tadeusza Dachowskiego wzorowany na wcześniejszej polichromii ścian autorstwa Vinzenzo Brenny. Dolne partie ścian oraz ościeża i supraporty okienne i drzwiowe wyłożone jesionowo- dębową boazerią zwieńczoną płaskorzeźbioną w ornamenty liściaste listwą otrzymały barwną malarską dekorację płycin z motywami arabeski i groteski w układzie kandelabrowym, podobnie dekorowane są płyciny drzwi i porte-fenêtre, a sklepienie – kolebka, lunety i gurty na seledynowym tle barwną polichromię w typie pompejańskim. Kominek ustawiony w miejscu dawnych drzwi, wykonany z białego marmuru ujęty jest parą lizen zwieńczonych wolutami ma nad gzymsem dębową obudowę z parą kanelowanych jońskich pilastrów, dźwigających przerwany odcinkowy naczółek z polem środkowym pierwotnie z powstałym dla tego wnętrza konnym portretem Alfreda Antoniego ze sforą, pędzla Wrighta Barkera z 1927 r.
Bibliografia:
Cholewianka-Kruszyńska Aldona, Wielokulturowy obraz polowań par-force w Łańcucie i w Antoninach. Wpływ polowań par-force na funkcjonowanie i obraz obu rezydencji [w:] Europejskie tradycje łowieckie, pod. red. T.J. Żuchowskiego. III Międzynarodowy Kongres Kultury Łowieckiej, Łowiec Polski 2013, s.90-92.
Kossakowska-Szanajca Zofia, Majewska-Maszkowska Bożenna, Zamek w Łańcucie, Warszawa 1964, s. 139-141.
Majewska-Maszkowska Bożenna, Mecenat artystyczny Izabelli z Czartoryskich Lubomirskiej 1736-1816,s.146.
Omilaniwska Małgorzata, Sito Jakub, Katalog zabytków sztuki w Polsce, seria nowa T.III, zeszyt 5,Warszawa 1994, s. 24-26.
Piotrowski Józef, Zamek w Łańcucie zwięzły opis dziejów i zbiorów, Lwów 1933, s. 57-58.
Aldona Cholewianka-Kruszyńska
Nota popularyzatorska:
Nazwy historyczne: Sala No 2 (XIX w.)
Salka No 2 (XIX w.)
Salka ( XIX i XX w)
Salka Rzymska (XX w.)
Nazwy inne: Salka Pompejańska
Czas powstania: 1629-1641
Architekci: zapewne Maciej Trapola (1629-1641); Tadeusz Dachowski (1927-1929)
Artyści: Vincezo Brenna l. 80. XVIII w.
Parterowa, położona w północno-zachodnim narożu sala należy do pierwotnych siedemnastowiecznych sklepionych wnętrz zamku łańcuckiego wzniesionego przez ks. Stanisława Lubomirskiego (1583-1649), pierwszego z tego rodu wściela Łańcuta. Wnętrze to dostępne z korytarza północnego ma plan prostokąta ze sklepieniem kolebkowym z lunetami, dwa okna od zachodu oraz z jedno porte-fenêtre (z wyjściem na taras) od północy, oraz ukryte drzwi w ściętym narożniku północno-zachodnim a także, dodaną w pocz. XIX w. cokołową boazerią. W ścianie wschodniej ustawiono, podczas prac prowadzonych w latach 1927-1929, kominek. Wówczas to powstał ostateczny wystrój wnętrza zaprojektowany przez Tadeusza Dachowskiego wzorowany na wcześniejszej polichromii ścian autorstwa Vinzenzo Brenny. Dolne partie ścian oraz ościeża i supraporty okienne i drzwiowe wyłożone jesionowo- dębową boazerią zwieńczoną płaskorzeźbioną w ornamenty liściaste listwą otrzymały barwną malarską dekorację płycin z motywami arabeski i groteski w układzie kandelabrowym, podobnie dekorowane są płyciny drzwi i porte-fenêtre, a sklepienie – kolebka, lunety i gurty na seledynowym tle barwną polichromię w typie pompejańskim. Kominek ustawiony w miejscu dawnych drzwi, wykonany z białego marmuru ujęty jest parą lizen zwieńczonych wolutami ma nad gzymsem dębową obudowę z parą kanelowanych jońskich pilastrów, dźwigających przerwany odcinkowy naczółek z polem środkowym pierwotnie z powstałym dla tego wnętrza konnym portretem Alfreda Antoniego ze sforą, pędzla Wrighta Barkera z 1927 r.
Bibliografia:
Cholewianka-Kruszyńska Aldona, Wielokulturowy obraz polowań par-force w Łańcucie i w Antoninach. Wpływ polowań par-force na funkcjonowanie i obraz obu rezydencji [w:] Europejskie tradycje łowieckie, pod. red. T.J. Żuchowskiego. III Międzynarodowy Kongres Kultury Łowieckiej, Łowiec Polski 2013, s.90-92.
Kossakowska-Szanajca Zofia, Majewska-Maszkowska Bożenna, Zamek w Łańcucie, Warszawa 1964, s. 139-141.
Majewska-Maszkowska Bożenna, Mecenat artystyczny Izabelli z Czartoryskich Lubomirskiej 1736-1816,s.146.
Omilaniwska Małgorzata, Sito Jakub, Katalog zabytków sztuki w Polsce, seria nowa T.III, zeszyt 5,Warszawa 1994, s. 24-26.
Piotrowski Józef, Zamek w Łańcucie zwięzły opis dziejów i zbiorów, Lwów 1933, s. 57-58.
Aldona Cholewianka-Kruszyńska
