Rodzaj obiektu: wnętrza
Wytworzenie obiektu - miejsce: Łańcut (Europa, Polska)
Słowa kluczowe: Stanisław Lubomirski; Zamek; parter; wnętrza; korytarz
Czas powstania: 1629-1641; 1890-5 ścian
Architekci: zapewne Maciej Trapola (1629-164);(zapewne) Amand Bauqué (1890-1895)
Parterowy położony w północnym skrzydle reprezentacyjny Korytarz Północny należy do pierwotnych siedemnastowiecznych sklepionych wnętrz zamku łańcuckiego wzniesionego przez ks. Stanisława Lubomirskiego (1583-1649), pierwszego z tego rodu wściela Łańcuta. Korytarz od zachodu zamknięty jest, jak klamrą, krótkim pod kątem prostym odcinkiem korytarza, do którego prowadzi główne wejście z Sieni po dwóch szerokich stopniach i przez przeszklone, witrażowe, arkadowe drzwi. Za wejściem na prawo znajduje się półkoliście zamknięta arkada wypełniona przeszklonymi drzwiami, jaka łączy opisywany korytarz z paradną klatką schodową. Korytarz Północny ma kolebkowo-krzyżowe sklepieniem, a w skrzydle zachodnim i północnym cokołową boazerię z poziomymi, prostokątnymi płycinami z drewna sosnowego. Ściany i sklepienie otrzymały groszkowe tynki z wyprawionymi gładko obramieniami otworów i szwów sklepiennych. Pośrodku ściany północnej korytarza ustawiono sztukateryjny, monochromatyczny portal zwieńczony ujętą wolutami płyciną z kartuszem z herbem Pilawa. Taki kostium otrzymał korytarz Północny podczas wielkich prac remontowych i modernizacyjnych przeprowadzonych przez III ordynata Romana Potockiego (1851-1915) i jego zonę Elżbietę z Radziwiłłów. Wówczas to przede wszystkim usunięto dodane w nim jeszcze przed 1786 rokiem za księcia Stanisława Lubomirskiego MWK i jego żony księżnej Izabelli z Czartoryskich (1736-1815) przepierzenia z garderóbkami i pokojami służbowymi do pokoi w skrzydle północnym- teraz aranżując w nich apartamenty gościnne. W korytarzu ułożono wówczas posadzkę z ceramicznych płytek Natomiast w dostawionej w XVIII wieku od południa niskiej przeszklonej galerii, jaka pełniła wówczas rolę korytarza, urządzono pokoje dla służby i łazienki do pokoi gościnnych. Wzdłuż korytarza znajdują się zatem następujące apartamenty i pomieszczenia: w odcinku zachodnim Kaplica z dwuskrzydłowymi przeszklonymi drzwiami, w ścianie północnej kolejno (wszystkie z jednoskrzydłowymi drzwiami): Gabinet Ordynata, Pokój pod Widokami, Apartament Brenny, Pokój pod Orłami, Apartament Turecki (z łazienką już w skrzydle wschodnim) i Grotą w wieży pn.-wsch. a w odcinku wschodnim przedsionek przed łazienką Apartamentu Tureckiego.
Pośrodku ściany południowej korytarza urządzono w końcu XIX wieku krótki korytarz z wyjściem od południa na dziedziniec wewnętrzny. Po jego bokach znajdują się drzwi do łazienek, dawnych służbówek oraz Łaźni Tureckich urządzonych w roku 1927 w piwnicach pod skrzydłem północnym.
Bibliografia:
Kossakowska- Szanajca Zofia, Majewska-Maszkowska Bożenna, Zamek w Łańcucie, Warszawa 1964, s. 164,154.
Omilanowska Małgorzata, Sito Jakub, Katalog zabytków sztuki w Polsce, seria nowa T.III, zeszyt 5,Warszawa 1994, s. 23-24.
Aldona Cholewianka-Kruszyńska
Nota popularyzatorska:
Czas powstania: 1629-1641; 1890-5 ścian
Architekci: zapewne Maciej Trapola (1629-164);(zapewne) Amand Bauqué (1890-1895)
Parterowy położony w północnym skrzydle reprezentacyjny Korytarz Północny należy do pierwotnych siedemnastowiecznych sklepionych wnętrz zamku łańcuckiego wzniesionego przez ks. Stanisława Lubomirskiego (1583-1649), pierwszego z tego rodu wściela Łańcuta. Korytarz od zachodu zamknięty jest, jak klamrą, krótkim pod kątem prostym odcinkiem korytarza, do którego prowadzi główne wejście z Sieni po dwóch szerokich stopniach i przez przeszklone, witrażowe, arkadowe drzwi. Za wejściem na prawo znajduje się półkoliście zamknięta arkada wypełniona przeszklonymi drzwiami, jaka łączy opisywany korytarz z paradną klatką schodową. Korytarz Północny ma kolebkowo-krzyżowe sklepieniem, a w skrzydle zachodnim i północnym cokołową boazerię z poziomymi, prostokątnymi płycinami z drewna sosnowego. Ściany i sklepienie otrzymały groszkowe tynki z wyprawionymi gładko obramieniami otworów i szwów sklepiennych. Pośrodku ściany północnej korytarza ustawiono sztukateryjny, monochromatyczny portal zwieńczony ujętą wolutami płyciną z kartuszem z herbem Pilawa. Taki kostium otrzymał korytarz Północny podczas wielkich prac remontowych i modernizacyjnych przeprowadzonych przez III ordynata Romana Potockiego (1851-1915) i jego zonę Elżbietę z Radziwiłłów. Wówczas to przede wszystkim usunięto dodane w nim jeszcze przed 1786 rokiem za księcia Stanisława Lubomirskiego MWK i jego żony księżnej Izabelli z Czartoryskich (1736-1815) przepierzenia z garderóbkami i pokojami służbowymi do pokoi w skrzydle północnym- teraz aranżując w nich apartamenty gościnne. W korytarzu ułożono wówczas posadzkę z ceramicznych płytek Natomiast w dostawionej w XVIII wieku od południa niskiej przeszklonej galerii, jaka pełniła wówczas rolę korytarza, urządzono pokoje dla służby i łazienki do pokoi gościnnych. Wzdłuż korytarza znajdują się zatem następujące apartamenty i pomieszczenia: w odcinku zachodnim Kaplica z dwuskrzydłowymi przeszklonymi drzwiami, w ścianie północnej kolejno (wszystkie z jednoskrzydłowymi drzwiami): Gabinet Ordynata, Pokój pod Widokami, Apartament Brenny, Pokój pod Orłami, Apartament Turecki (z łazienką już w skrzydle wschodnim) i Grotą w wieży pn.-wsch. a w odcinku wschodnim przedsionek przed łazienką Apartamentu Tureckiego.
Pośrodku ściany południowej korytarza urządzono w końcu XIX wieku krótki korytarz z wyjściem od południa na dziedziniec wewnętrzny. Po jego bokach znajdują się drzwi do łazienek, dawnych służbówek oraz Łaźni Tureckich urządzonych w roku 1927 w piwnicach pod skrzydłem północnym.
Bibliografia:
Kossakowska- Szanajca Zofia, Majewska-Maszkowska Bożenna, Zamek w Łańcucie, Warszawa 1964, s. 164,154.
Omilanowska Małgorzata, Sito Jakub, Katalog zabytków sztuki w Polsce, seria nowa T.III, zeszyt 5,Warszawa 1994, s. 23-24.
Aldona Cholewianka-Kruszyńska
