Tytuł: Piwnica. Łaźnie Zamkowe. Bar
Rodzaj obiektu: wnętrza
Wytworzenie obiektu - miejsce: Łańcut (Europa, Polska)
Słowa kluczowe: dekoracja; Alfred Antoni Potocki; wnętrza; Łaźnie Rzymskie; Łaźnie Zamkowe
Czas powstania: 1928
Architekci: Tadeusz Dachowski (?)
Najbardziej nowoczesną realizacją w łańcuckim zamku ostatniego ordynata Alfreda Antoniego Potockiego w międzywojniu XX wieku były, powstałe w 1928 roku w części piwnic, tzw. Rzymskie Łaźnie, do których wchodzi się z parterowego, północnego korytarza. Innym sposobem komunikacji pomiędzy łaźniami a wszystkimi kondygnacjami była winda. Ten rekreacyjny kompleks, jaki tworzą wyłożone porcelanowymi płytkami lub boazerią i ozdobione dekoracją malarską sklepione komnaty, przeznaczony był do szeroko pojętej odnowy fizycznej: ćwiczeń, masażu i hydroterapii. Zainstalowano w nich cały system nowoczesnych wanien i urządzeń balneologicznych i gimnastycznych. Łaźnie urządzone były bardzo wykwintnie: schodzi się do nich szerokimi, paradnymi schodami. Poczekalnia i bar z dekoracją malarską ścian i sklepienia, z ciężkimi kotarami pomiędzy pomieszczeniami, oświetlają dyskretnie kinkiety. Stoją tam skórzane klubowe fotele i kanapy, a w barze wysoki pulpit i stołki. Ordynat zapraszał do łaźni swoich gości– bywanie w nich stało się jedną z łańcuckich atrakcji.
Bar na planie prostokąta z odcinkowym sklepieniem kolebkowym, z wysoką, drewnianą, płycinową boazerią ma ponad boazerią ściany i sklepienie z dekoracją malarską nawiązującą do malarstwa pompejańskiego przede wszystkim ze stylizowanymi motywami groteski, fryzów arkadkowych, perełkowania, palmet, lir i kwiatonów. W połowie wnętrza zamontowana jest poprzeczna szeroka drewniana lada wsparta na cokole z pionowej płycinowej deski przed którą stoją stanowiące stałe wyposażenie baru i stanowiące komplet z boazerią, trzy wysokie barowe drewniane taborety. W głębi czołowa ściana wypełniona jest drewnianym jak boazeria kredensem w górnej części z otwartą, z półkami, częścią środkową i dwoma po jej bokach częściami z przeszklonymi drzwiami zwieńczony trójkątnym naczółkiem z rzeźbą ukazanego bokiem, siedzącego na nim pijącego z butelki Bachusa po bokach z pełnoplastycznymi gronami i liśćmi winnej latorośl. W środkowym polu tympanonu, relief ze zgeometryzowanym motywem kwiatowym. Kredens część cokołową ma zamkniętą, z kilkorgiem drzwi.
Cholewianka-Kruszyńska Aldona, Łańcut. Dzieje rezydencji Potockich. Bosz 2009r, s. 125-126.
Paterak Marta, Łaźnie i elektroterapia w zamku w Łańcucie, Biuletyn GBL, nr 349, 1994, s.83.
Piotrowski Józef, Zamek w Łańcucie zwięzły opis dziejów i zbiorów, Lwów 1933, s. 45.
Aldona Cholewianka-Kruszyńska
Nota popularyzatorska:
Nazwy historyczne: Bar.
Nazwy inne: “pijalnia wód mineralnych, kawy i innych napoi” (1933 r.)
Czas powstania: 1928
Architekci: Tadeusz Dachowski (?)
Najbardziej nowoczesną realizacją w łańcuckim zamku ostatniego ordynata Alfreda Antoniego Potockiego w międzywojniu XX wieku były, powstałe w 1928 roku w części piwnic, tzw. Rzymskie Łaźnie, do których wchodzi się z parterowego, północnego korytarza. Innym sposobem komunikacji pomiędzy łaźniami a wszystkimi kondygnacjami była winda. Ten rekreacyjny kompleks, jaki tworzą wyłożone porcelanowymi płytkami lub boazerią i ozdobione dekoracją malarską sklepione komnaty, przeznaczony był do szeroko pojętej odnowy fizycznej: ćwiczeń, masażu i hydroterapii. Zainstalowano w nich cały system nowoczesnych wanien i urządzeń balneologicznych i gimnastycznych. Łaźnie urządzone były bardzo wykwintnie: schodzi się do nich szerokimi, paradnymi schodami. Poczekalnia i bar z dekoracją malarską ścian i sklepienia, z ciężkimi kotarami pomiędzy pomieszczeniami, oświetlają dyskretnie kinkiety. Stoją tam skórzane klubowe fotele i kanapy, a w barze wysoki pulpit i stołki. Ordynat zapraszał do łaźni swoich gości– bywanie w nich stało się jedną z łańcuckich atrakcji.
Bar na planie prostokąta z odcinkowym sklepieniem kolebkowym, z wysoką, drewnianą, płycinową boazerią ma ponad boazerią ściany i sklepienie z dekoracją malarską nawiązującą do malarstwa pompejańskiego przede wszystkim ze stylizowanymi motywami groteski, fryzów arkadkowych, perełkowania, palmet, lir i kwiatonów. W połowie wnętrza zamontowana jest poprzeczna szeroka drewniana lada wsparta na cokole z pionowej płycinowej deski przed którą stoją stanowiące stałe wyposażenie baru i stanowiące komplet z boazerią, trzy wysokie barowe drewniane taborety. W głębi czołowa ściana wypełniona jest drewnianym jak boazeria kredensem w górnej części z otwartą, z półkami, częścią środkową i dwoma po jej bokach częściami z przeszklonymi drzwiami zwieńczony trójkątnym naczółkiem z rzeźbą ukazanego bokiem, siedzącego na nim pijącego z butelki Bachusa po bokach z pełnoplastycznymi gronami i liśćmi winnej latorośl. W środkowym polu tympanonu, relief ze zgeometryzowanym motywem kwiatowym. Kredens część cokołową ma zamkniętą, z kilkorgiem drzwi.
Cholewianka-Kruszyńska Aldona, Łańcut. Dzieje rezydencji Potockich. Bosz 2009r, s. 125-126.
Paterak Marta, Łaźnie i elektroterapia w zamku w Łańcucie, Biuletyn GBL, nr 349, 1994, s.83.
Piotrowski Józef, Zamek w Łańcucie zwięzły opis dziejów i zbiorów, Lwów 1933, s. 45.
Aldona Cholewianka-Kruszyńska
