Dyrektorzy

Jadwagen – myśliwska, sześcioosobowa bryka, do dwukonnego lub czterokonnego zaprzęgu, mogąca być powożona przez właściciela, zaopatrzona w drabinkę na upolowaną zwierzynę pochodzi z pocz. XX w., z nieznanego majątku w Prusach lub Wielkopolsce, wówczas w zaborze pruskim. Zakupiony  przez Muzeum-Zamek w Łańcucie do Muzealnej Kolekcji Pojazdów,  gruntowny remont przeszedł w  renomowanej firmie Bogajewiczów w Pniewach Szamotulskiech, istniejącej w latach 1890- 2015.Jagdwagen  jest jedynym typowym rodzajem pojazdu jaki był używany do dojazdów na polowania, jaki ma w swojej nazwie, określenie „myśliwski”. Ta niemiecka nazwa odnosiła się do pojazdów myśliwskich, jakie występowały powszechnie w XIX i pocz. XX w. w Europie Zachodniej - przede wszystkim na terenie państw niemieckich i w Niderlandach. Typ pruskiego jagdwagenu przeniknął do polskich majątków na terenie Wielkopolski, gdzie nazywane były także polowcami. Te pruskie, myśliwskie, sześcioosobowe bryki, jakie występowały w Wielkopolsce miały kanciaste nadwozie w naturalnym kolorze drewna, zamiast poręczy bocznych skórzane pasy spięte klamrami przytwierdzane do mosiężnych sterczynek a z tyłu mocowaną na zawiasach i podczepianą skórzanymi pasami drabinkę, do której przytraczano upolowaną zwierzynę. Ale jagdwageny przenikały dużo dalej, niż na tereny zaboru pruskiego. Myśliwską zachodnioeuropejską brykę z drabinką na zwierzynę, o prymitywnym podwoziu i szkieletowym kanciastym nadwoziu wypełnionym, flizami z drewna lub skóry, powożoną przez służbę w stylowych myśliwskich uniformach i w dwukonnym zaprzęgu w wyjazdowej szorowej uprzęży widzimy na fotografii pochodzącej z Pilawina na Wołyniu Józefa Potockiego. Z kolei w majątkach polskich w Wielkopolsce, gdzie jagdwageny występowały najliczniej, nie były one jedynymi pojazdami jakie do polowań używano. Omawiany Jagdwagen  jest jednym z dwóch jakie Muzeum-Zamek w Łańcucie nabyło do swoich zbiorów. Ma kanciaste w naturalnym kolorze drewna nadwozie z dwoma analogicznymi jedno, za drugim dwuosobowymi , tapicerowanymi siedzeniami i dodatkowym węższym tyłem do kierunku jazdy, plecami do siedzenia przedniego. Przy przednim i tylnym głównych siedzeniach posiada wspomniane typowe dla jagdwagenów poręcze w formie  podwójnych skórzanych pasów. Błotniki boczne ma gięte, drewniane połączone  pośrodku szerokim stopniem. Z tyłu znajduje się lekko wygięta szeroka drabinka na upolowaną zwierzynę, u dołu na zawiasach, dopinana na górze skórzanymi paskami.
Aldona Cholewianka-Kruszyńska