Dyrektorzy

Omnibus to pojazd osobowo-bagażowy, do pojedynczego lub parzystego zaprzęgu w uprzęży chomątowej, zakupiony został przez Romana Potockiego w firmie Schustala- Wagenfabrik. Używany był do podróży służby (6 osób) oraz do przewożenia bagażu umieszczanego na dachu. Przywożono nim także ze stacji kolejowej służbę gości oraz ich załadowane na dachu bagaże. Łańcucki omnibus ze skrzynkowym kozłem z klinem stangreckim z przodu z fordeklem, czyli błotnikiem przednim, z czarnej skóry na stelażu ma po bokach kozła dwie latarnie. Część pasażerska dla sześciu osób ma formę prostopadłościennego pudła fladrowanego w żółtym kolorze, w dolnej części z nałożonymi pasami imitacji czarnej plecionki. W tylnej ścianie znajdują się drzwi a pośrodku (w górnej części) ścian bocznych i przedniej okna. Na krawędziach dachu zamocowana jest żelazna, lakierowana na czarno galeryjka na bagaże, a przy tylnej ścianie, obok drzwi metalowa, czarna, metalowa drabina służąca do wnoszenie i umieszczania ich na dachu. Ponadto po drugiej stronie drzwi zamocowany jest okrągły, podwieszony taboret. Wnętrze pudła jest bardzo skromnie wyposażone, jedynie z dwoma wzdłuż ścian, bokiem do kierunku jazdy, podwieszonymi prostymi ławkami, pod którymi można było ustawić małe kuferki. Omnibus po rodzinie Potockich z Łańcuta zachowany poza tym w oryginalnym stanie to jeden z nielicznych takich pojazdów w Europie.

Aldona Cholewianka-Kruszyńska