Dyrektorzy

Brek dżentelmeński do powożenia bez służby, do poczwórnego zaprzęgu w lejc. Pierwotne był własnością Mikołaja Potockiego z Paryża, gdzie znajdowała się, obok Hȏtel Potocki przy Av.Friedland, jego wozownia. Do Łańcuta trafił w roku 1923, jako część spadku po Mikołaju Potockim, który swoim sukcesorem uczynił dalekiego kuzyna, Alfreda Antoniego Potockiego, IV ordynata. Brek zakupiony został przez Mikołaja Potockiego w paryskiej firmie Kellner. W Łańcucie używano go do wyjazdów na polowania i spacerów letnich z gośćmi ordynata. Podczas wizyty w księstwa Kentu w 1937 roku odbyto nim spacer - obok powożącego brekiem ordynata siedziała na koźle Marina księżna Kentu. Za tylną ławką lokajską stało dwóch służących. Brek o skrzyniowym prostym, czarno-żółtym nadwoziu z prostokątnymi drzwiczkami ma wysoki, dżentelmeński kozioł z miękkim klinem. Przed kozłem znajduje się skórzany, czarny fordekiel na stelażu, przy którym od strony kozła są trzy pary metalowych, jeden pod drugim, uchwytów na fuzje. Po bokach kozła mocowane są uchwyty na dwie brekowe latarnie. Za kozłem, w części pasażerskiej z drzwiczkami znajdują się niższe dwie dwuosobowe ławki vis-à-vis i trzecia lokajska niższa od nich, tyłem do kierunku jazdy. Wszystkie ławki z bryczkowymi oparciami i metalowymi poręczami z pręta  tapicerowane są brązowa skórą. Przy ławce, tyłem do kierunku jazdy tylna ścianka nadwozia jest odkładana, stanowi podnóżek dla stojących na niej podczas jazdy (przodem do kierunku jazdy) służących, stanowiących asystę - jeden z nich wygrywał sygnały na trąbce. Po prawej stronie dopięty jest paskami skórzany, lakierowany na żółto futerał na trąbkę. Podwozie lakierowane, żółte, z czarnym paskowaniem i szparowaniem. Brek po rodzinie Potockich z Łańcuta to jeden z nielicznych takich pojazdów w Europie. Zachowany jest poza tym co jest wyjątkowe, w oryginalnym stanie.

Aldona Cholewianka- Kruszyńska