Dyrektorzy

BREK dżentelmeński, sportowy do powożenia bez służby, do czterokonnego lub sześciokonnego zaprzęgu. Pojazd należał do Alfreda Antoniego Potockiego, wcześniej do Mikołaja Potockiego z Paryża. Do Łańcuta został przewieziony w roku 1923, jako częśc spadku po Mikołaju Potockim, który swoim sukcesorem uczynił dalekiego kuzyna, Alfreda Antoniego Potockiego, IV ordynata. Zakupiony został przez hrabiego Mikołaja Potockiego w paryskiej firmie Labourdette. W Łańcucie używano go do wyjazdów na polowania. Opisywany brek ma  bardzo mocną konstrukcję podwozia i skrzyniowe proste, krótkie, czarne nadwozie z prostokątnymi drzwiczkami po obu stronach skrzyni z metalowymi rozkładanymi stopniami. Z przodu znajduje się wysoki dżentelmeński kozioł, przed nim ukośny duży podnóżek z pedałem hamulca oraz etui na zegar. Na koźle, obok miękkiego dżentelmeńskiego klina miejsce jest dla towarzyszącej osoby z oparciem bryczkowym, na narożu zaokrąglonym. Tapicerkę kozła wykonano z brązowej skóry, siedzisko klina z jasnego weluru. Po bokach kozła mocowane są uchwyty na dwie brekowe latarnie z prostopadłościennymi głowicami. Za nią widzimy niższe dwuosobowe siedzenie z bryczkowym oparciem i metalowymi z pręta poręczami bocznymi tapicerowane brązową skórą; przy poręczy zawieszono wiklinowy, czarny kosz na laski i parasole. W tej części pasażerskiej poza skrzynią znajduje się przedłużony podnóżek. Na nim kute  wsporniki, dźwigające lokajską, dwuosobową ławkę o zaokrąglonym na narożach siedzisku z bryczkowymi oparciami i metalowymi poręczami bocznym. Siedziska tapicerowane brązowa skórą. Z przodu lokajskiej ławki znajdują się  metalowe uchwyty na dwie fuzje. Podwozie lakierowane czarne, ze złotym z paskowaniem i szparowaniem. Brek po rodzinie Potockich z Łańcuta to jeden z nielicznych takich  pojazdów w Europie. Zachowany jest poza tym co  jest wyjątkowe, w oryginalnym stanie.

Aldona Cholewianka- Kruszyńska