Dyrektorzy

Mylord to wiejski powóz wyjazdowy, do czterokonnego lub dwukonnego zaprzęgu. Zakupiony został w renomowanej firmie powoźniczej Nesselsdorfer-Wagenbau w końcu XIX wieku. Ten w naturalnym kolorze drewna, wiejski elegancki wyjazdowy mylord, jest jednym z trzech podobnych powozów jakie zakupiono w firmie Nesselsdorfer-Wagenbau. Używany od wiosny do jesieni, służył przede wszystkim do dojazdów na polowania podczas urządzanych jesienią słynnych łańcuckich sezonów polowań. Opisywany dwuosobowy powóz ma lekkie nadwozie podcięte w partii siedziska, a z przodu skrzynki kozioł stangrecki. Skórzana, czarna buda nad siedzeniem głównym mocowana jest do tylnej ścianki kozła skórzanym pasem zaopatrzonym w niklowany mechanizm pozwalający na szybkie i łatwe złożenie budy. W tylnej ściance kozła znajduje się klapa z czarnej skóry rozpiętej na stelażu, zasłaniająca schowek na umieszczony w nim zwinięty skórzany, czarny fartuch zakładany na kolana pasażerów przy padającym deszczu czy też silnym kurzu. Siedzenie kozła stangreckiego jest w całości klinowate i tapicerowane czarnym welwetem. Po bokach kozła umieszczono uchwyty z latarniami, których przednie szyby są w barwach herbowych Pilawy - w pionowe pasy białe i szafirowe (latarnie z przednimi szybami z barwami herbowymi występowały w Łańcucie przy wielu wyjazdowych pojazdów wiejskich). Przy podnóżku kozła jest pionowy fordekiel, czyli przedni błotnik, zaś boczne błotniki czyli wachlarze, gięte i połączone przy podnóżku głównym szerokim metalowym stopniem, są jak i fordekiel drewniane. Części metalowe podwozia lakierowane są w kolorze czarnym z delikatnym żółtym paskowaniem. Mylord bez po rodzinie Potockich z Łańcuta to jednym z nielicznych takich pojazdów w Europie. Zachowany jest  poza tym w oryginalnym stanie, co również jest wyjątkowe.

Aldona Cholewianka-Kruszyńska