Tytuł: Gorset
Rodzaj obiektu: strój
Datowanie opisowe: XX wiek
Wytworzenie obiektu - miejsce: Polska (Europa)
Technika: tekstylne > szycie > szycie ręczne; tekstylne > haft
Tworzywo: przetworzony > tekstylia > tkanina > płótno; przetworzony > tekstylia > tkanina > flanela; przetworzony > tekstylia > tkanina > aksamit
Wymiar - szerokość: 43 cm
Wymiar - wysokość: 43 cm
Słowa kluczowe: element ubioru; region łańcucki; gorset; miasto; Łańcut
Nabycie - sposób: darowizna
Nota popularyzatorska:
Gorset był najefektowniejszym elementem stroju kobiecego. Nosiły go panny na wydaniu, dziewczęta w wieku 12-20 lat, a także młode mężatki, głównie w sezonie letnim jako strój odświętny. Bardzo liczną grupę stanowiły gorsety tzw. krakowskie, w stylu krakowskim szyte i noszone od ok. 1920 r. Zwykle szyto je ze sztywnego, szlachetnego materiału: adamaszku, pluszu, satyny, aksamitu, atłasu; podszywano podszewką bawełnianą lub z płótna lnianego; dekorowano aplikacjami – pasmanterią, wyszywano kolorowymi nićmi, barwnymi koralikami, srebrzystymi i złocistymi cekinami. Tak ozdobione zastępowały stanik. Gorsety krakowskie były krótkie, obcisłe i wcięte, okrywające klatkę piersiową, pełniły funkcję „zewnętrznego biustonosza”, zapinane były na haftkę lub sznurowane. U dołu posiadały od 21 do 36 sztuk tacek – płatów dolnych w kształcie języków. Wyszywane nićmi i koralikami wzory symetryczne kwiatowe i roślinne, pokrywały każdą tackę, przody i tył gorsetu.
Joanna Kluz
Bibliografia: Ignas K., Ludowe stroje przeworskie – przeszłość i przyszłość, Przeworsk 2017.
