Dyrektorzy

Szafa ta stanowiła część kompletu sypialnianego należącego do rodziny bogatego kupca i zasłużonego społecznika Konstantego Danielewicza (1863-1933). Jej autorem, podobnie jak wielu innych prac stolarskich wykonywanych na zlecenie łańcuckich mieszczan, był artysta rzeźbiarz i snycerz Walenty Gembarzewski (1859-1925). Szafa wykonana została ręcznie wg katalogowego wzoru i przez wiele lat stała we wnętrzu prywatnej kamienicy Danielewicza, która poza mieszkaniem mieściła również hotel i restaurację. Budynek wzniesiony został przez firmę Stanisława Cetnarskiego w 1900 r., przy dawnej ul. Jarosławskiej (później B. Pierackiego); w okresie dwudziestolecia międzywojennego rozbudowano go poprzez nadbudowę piętra. Prowadzona przez Danielewicza restauracja należała do najlepszych w mieście. Działała przy niej sala gier, przed wejściem znajdowała trejażowa weranda, a jej klientami była głównie miejscowa inteligencja, do której zaliczał się sam właściciel. Przez wiele lat pełnił on funkcję radnego oraz wiceburmistrza miasta. Był inicjatorem licznych przedsięwzięć gospodarczych i oświatowych takich jak budowa miejscowej elektrowni (1913 r.), rozbudowa gmachu gimnazjalnego (1924 r.), zmiana gminnego statusu Łańcuta na miejski i utrzymania w nim siedziby starostwa. W latach 1926-1933 Danielewicz sprawował rolę prezesa Stowarzyszenia Mieszczan „Gwiazda”; działał również w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”. Za zasługi nagrodzony został tytułem Honorowego Obywatela Miasta Łańcuta oraz nadaniem Jego imienia dotychczasowej ul. Różanej, sąsiadującej z jego kamienicą.

Joanna Kluz